Στην ολόθερμη αγκαλιά του Πούτιν βρέθηκε προχθές ο ηγέτης της Κίνας Σι Τζινπίνγκ, όπου έγινε δεκτός με κατά τρόπο κινηματογραφικά μεγαλειώδη, που θα άξιζε βραβείο σκηνοθεσίας. Εντάξει, όχι Οσκαρ. Πάντως το Χρυσό Βατόμουρο της χρονιάς θα το είχε στο τσεπάκι του. Και από το Κρεμλίνο, παρουσία ενός ρώσου προέδρου που δεν μπορούσε να κρύψει τη χαρά του, «σάλπισε» ξανά μια διεθνή «σταυροφορία» εναντίον της αμερικανικής «ηγεμονικής καταδίωξης». Και εδώ σαρώνει και το Χρυσό Βατόμουρο σεναρίου: στο κοινό ανακοινωθέν αναφέρεται ότι «Κίνα και Ρωσία θα πρέπει να διαφυλάξουν τη… διεθνή δικαιοσύνη […] και να εξαλείψουν εξωτερικές παρεμβάσεις»! Δηλαδή, η προπαγάνδα σε νέα επίπεδα διαστρέβλωσης της πραγματικότητας. Και με τη Βόρεια Κορέα από δίπλα και εκείνη.

Οι δύο ηγέτες δεν έπαψαν στιγμή να επιστρατεύουν όσα επίθετα μπορούν να βρεθούν για να εκφράσουν την αμοιβαία λατρεία των ιδίων και των χωρών τους, με κατάληξη πρωτοφανείς μαξιμαλιστικές εξαγγελίες για οικονομική και στρατιωτική συνεργασία με ρητό αντικείμενο: μία συμμαχία «κατά της Δύσης και ιδιαίτερα των ΗΠΑ» που θα είναι τόσο ακλόνητη όσο «δύο ατσαλένιων φίλων που έχουν περάσει από εκατό πυρηνικές δοκιμασίες»!.. Ολα αυτά είχαν ως αφορμή τους εορτασμούς για τα 80 χρόνια από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Και το «κερασάκι» στην τούρτα ήταν κινέζοι, και όχι μόνον, στρατιώτες να παρελάσουν στην Κόκκινη Πλατεία – κάτι που πριν από μερικές δεκαετίες όχι απλώς θα ήταν αδιανόητο, αλλά όποιος θα σκεφτόταν καν να το ψελλίσει ως ιδέα για να βελτιώσει τη σχέση των δύο άσπονδων εχθρών του κομμουνιστικού κόσμου θα έσπαγε κοτρόνες στα γκούλαγκ προτού τελειώσει τη φράση του.

Ολα αυτά δείχνουν ασφαλώς πολλά και «υπόσχονται» να παραγάγουν ακόμα περισσότερα, πλην όμως κάθε άλλο παρά αναγκαστικά προς αυτή την κατεύθυνση. Αλλά το κυριότερο, δείχνουν ότι με την πολιτική Τραμπ περί δασμών, η Κίνα έχασε, για πρώτη φορά, εκείνο για το οποίο φημίζεται σε βάθος αιώνων, ό,τι κι αν συνέβαινε: την ψυχραιμία της. Ηδη από την περασμένη εβδομάδα το Πεκίνο επιτέθηκε με ανεξέλεγκτο εκνευρισμό κατά του αμερικανού προέδρου. Επίθεση που απέδειξε την κατάσταση νεύρωσης στην οποία έχει περιέλθει η χώρα που κατακτά μέρα με τη μέρα τον κόσμο. Και αυτό επειδή οι δασμοί, αν και με κόστος για εκείνους που τους θέτουν, μπορούν να βάλουν φρένο σε αυτή την πορεία.

Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να συμβεί και, κατά συνέπεια, να ανασχεθεί η ραγδαία εξάπλωση της κινεζικής αυτοκρατορίας ανά τον πλανήτη, τον οποίο μετατρέπει συστηματικά, χωρίς ίχνος υπερβολής, σε ένα είδος ιδιοκτησίας της με τους δικούς του πόρους! Και, ασφαλώς, πρωτίστως, πλην της Αφρικής, συμβαίνει στην Ευρώπη, καθώς και στις ΗΠΑ, απ’ όπου και οι πακτωλοί δισεκατομμυρίων για το Πεκίνο. Που, αν υποχωρήσουν, θα (ξανα)αλλάξουν όλα. Και η ανατροπή θα είναι άγρια για τη μεγαλύτερη δικτατορική καπιταλιστοκομμουνιστική δουλοκτησία της αγοράς όλων των εποχών με την οποία ο ανταγωνισμός είναι αδύνατος. Και που τρέμει πια στο ενδεχόμενο αυτός ο πόλεμος να χαθεί. Ακριβώς όπως κάθε Δυτικός πρέπει να τρέμει για το αντίθετο.

Τελευταία Νέα