Οντως, υπάρχουν – και κυκλοφορούν – αυτές οι φήμες, που θέλουν τον πρόεδρο Αντώνη (Σαμαρά) να «πιέζεται» από τους οπαδούς του (ποιοι μπορεί την σήμερον ημέρα να δηλώνουν «οπαδοί Σαμαρά», δεν ξέρω) να ιδρύσει καινούργιο κόμμα στον χώρο της Κεντροδεξιάς. Τι κόμμα θα είναι αυτό δεν είναι ιδιαίτερα ευκρινές, αλλά αν συνυπολογίσει κάνεις το ιδεολογικοπολιτικό υπόβαθρο του προέδρου Αντώνη, μπορεί μετά βεβαιότητας να υποθέσει ότι θα είναι ένα κόμμα, που θα έχει σταυρό, πατρίδα, σημαία, οικογένεια και ό,τι τέλος πάντων χαρακτήριζε πάντα τη συντηρητική παράταξη. Είναι εύκολο να δημιουργήσει εξαρχής κάποιος ένα κόμμα, κι αυτό το κόμμα να κάνει καριέρα στα ελληνικά πολιτικά πράγματα; Είναι δύσκολο, θα απαντήσω στο αυθόρμητο ερώτημα, και ο πρόεδρος Αντώνης, αυτό το γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον. Διότι έχουμε μεν λυμένο το σοβαρότερο που απαιτείται για ένα καινούργιο κόμμα, τον αρχηγό, αλλά μας λείπουν όλα τα υπόλοιπα: οργάνωση, στελέχη, χρήματα. Κυρίως χρήματα. Ο πρόεδρος Αντώνης, σημειώνω επίσης, το έχει δει το έργο, και μάλιστα σε 3D: προ 32 ετών δημιούργησε το δικό του κόμμα, έκανε μια καριέρα πέντε-έξι ετών, και μετά το κόμμα διαλύθηκε, στα εξ ων συνετέθη. Αρα; Τι έχει αλλάξει έκτοτε, για να επιχειρήσει πάλι το ίδιο πράγμα;
«Κοψομεσιασμένοι» και πρόθυμοι
Δεν είναι δικά μου αυτά, τα έχει δηλώσει κατά το παρελθόν ο μακαρίτης Αντώνης Λιβάνης. Ο πολύπειρος Λιβάνης, που για περίπου 40 χρόνια, έζησε την πολιτική από μέσα – πιο μέσα δεν γινόταν. Και η εμπειρία και η γνώση του περί της πολιτικής, τον έκαναν ακόμη και μετά θάνατον, επίκαιρο.
Τι έλεγε λοιπόν ο Λιβάνης για τη συνταγή που απαιτείται για τη δημιουργία ενός νέου κόμματος; Χρειάζονται, τόνιζε, τρία πράγματα: «αρχηγός – οργάνωση – χρήμα», το προανέφερα άλλωστε, δανειζόμενος τη σοφία του. Ευκαιρίας δοθείσης να αναφέρω και ένα άλλο που έλεγε για διάφορους υπουργούς, που υπήρξαν «δάνεια» από άλλα κόμματα, στις κυβερνήσεις. Αυτούς τους ονόμαζε… «κοψομεσιασμένους» – από τις συνεχείς υποκλίσεις στο καινούργιο αφεντικό, το οποίο τους έχρισε υπουργούς!
Αν ζούσε σήμερα ο Λιβάνης, είμαι βέβαιος, θα αναγνώριζε αρκετούς «κοψομεσιασμένους» στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. «Κοψομεσιασμένους» και «πρόθυμους» να εκτελέσουν οτιδήποτε τους ζητήσει το αφεντικό, ακόμη κι αν σε αυτό αναγνωρίζουν κάτι υπερβολικά επαχθές ή αντιβαίνει τις γενικές παραδοχές περί δικαιοσύνης, αξιοπρέπειας, τήρησης υπεσχημένων, σοβαρότητας…
Σύμπτωμα των καιρών είναι (και) αυτοί…
Αναβολή «επ’ αόριστον»
Σύμπτωμα των καιρών επίσης και οι αναβολές των δικών που έχουν ένα «ειδικό» ενδιαφέρον για την κυβέρνηση. Επειτα από πολλές και διάφορες καθυστερήσεις – μια ευγενική «προσφορά» του υπουργείου Δικαιοσύνης – έφτασε η ώρα να ξεκινήσει η δίκη για τις υποκλοπές, δηλαδή η δίκη αυτής της συμμορίας που διαχειριζόταν το Predator. Αλλά χθες αναβλήθηκε «επ’ αόριστον»!!! Διότι δεν είχαν μεταφραστεί, λέει, κείμενα της δικογραφίας – σε τι γλώσσα δεν ξέρω, αλλά σημασία έχει η ουσία της αναβολής. Οπως και η αιτία: τέσσερις διερμηνείς είχαν αναλάβει να μεταφράσουν τα έγγραφα, πλην όμως οι δύο αρνήθηκαν να το κάνουν, παρότι διορισμένοι από το δικαστήριο. Τώρα, στην καλύτερη, το δικαστήριο θα πραγματοποιηθεί μετά τον Σεπτέμβριο, και με άλλη φυσικά σύνθεση. Δικηγόροι και θύματα των παρακολουθήσεων καταγγέλλουν επ’ αυτού την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, διότι η κυρία Αδειλίνη μέσα στις πολλές «φούριες» που έχει δεν έδωσε εντολή στο Πρωτοδικείο Αθηνών να μεταφραστεί εγκαίρως το κλητήριο θέσπισμα, καθώς και διάφορα έγγραφα. Παρότι δύο από τα παλικάρια της συμμορίας είναι ξένοι.
Αμα γίνει ποτέ αυτή η δίκη, εμένα να μου γράψουν – δικηγόροι και θύματα…
«Το δις εξαμαρτείν»…
Επανέρχομαι όμως στον πρόεδρο Αντώνη Σαμαρά και τις υποτιθέμενες προθέσεις του, επειδή όλα αυτά ξεκίνησαν μετά το σημαντικό, από άποψης πολιτικής βαρύτητας, άρθρο του προέδρου Αντώνη σε εμάς εδώ στα «ΝΕΑ». Επανέρχομαι για να σημειώσω ότι βρήκα υπερβολικά σκληρή την αντίδραση του μητσοτακέικου. Το οποίο ανέλαβε να εκπροσωπήσει η φίλη μου η Ντόρα (Μπακογιάννη) χθες το πρωί στο Mega, στον Ιορδάνη και τη Βελίκα. Οπου μεταξύ πολλών «σκληρών» που ανέφερε για τον πρόεδρο Αντώνη (στη «γραμμή» ότι εκείνος έχει δήθεν αποφασίσει ήδη να ιδρύσει νέο κόμμα), υπογράμμισε μετά βεβαιότητος ότι «η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται κι όταν επαναλαμβάνεται, επαναλαμβάνεται σαν φάρσα». Και πρόσθεσε στο ίδιο μήκος κύματος τα ακόλουθα, διευκρινιστικά της κεντρικής ιδέας όλης αυτής της εκτίμησης:
«Το δις εξαμαρτείν, ουκ ανδρός σοφού. Είναι πασιφανές ότι έχει άλλους στόχους. Το έκανε μια φορά, δεν μπορεί να το ξανακάνει δεύτερη φορά. Θέλει να ρίξει δεύτερη φορά Μητσοτάκη. Δεν θα λειτουργήσει»!!
Ρίσκο η επίθεση
Τι κάνει εδώ η Ντόρα; Προσπαθεί να αποθαρρύνει τον Σαμαρά, υπενθυμίζοντάς του το (ζοφερό) παρελθόν. Οτι «έριξε» τον πατέρα της ως πρωθυπουργό το 1993, έγινε ό,τι έγινε στη συνέχεια, και η κατάληξη ήταν ο πρωταγωνιστής όλων αυτών, ο πρόεδρος Αντώνης, να βγει εκτός πολιτικής για μια 10ετία, και να κλειστεί σπίτι του κοιτάζοντας το ταβάνι. Τι άλλο κάνει όμως (με την παρέμβασή της) η Ντόρα η φίλη μου; Αγνοεί παντελώς (ή και αδιαφορεί…) ότι αυτός στον οποίο απευθύνεται δεν είναι κανένα παιδάκι, αλλά είναι ο Αντώνης Σαμαράς, πρώην πρωθυπουργός και επιπλέον ως χαρακτήρας ένας «τσαντίλας», μέχρι εκεί που δεν παίρνει, τύπος. Οπότε, μάλλον είναι ρίσκο να τον κοντράρεις και μάλιστα δι’ αυτού του τρόπου. Εν κατακλείδι, έναν τέτοιον τύπο, δεν τον προκαλείς…
Αλλά προσπαθείς να τον κρατάς σε καταστολή. Και επίσης, σε αυτή τη φάση, ξεχνάς ότι έχεις μαζί του ανοιχτούς λογαριασμούς που κρατάνε πάνω από 30 χρόνια…
(Ακόμη κι αν οι δημοσκοπήσεις «δείχνουν» ότι το κυβερνών κόμμα ανακάμπτει έπειτα από ένα τρίμηνο αμφισβήτησης. Διότι είναι τόσο εύθραυστη αυτή η ανάκαμψη…)
Το φάρμακο που λέγεται «περιφρούρηση»
Χθες το μεσημέρι, πέρασα από τη Νομική Σχολή Αθηνών – βρέθηκα εκεί έπειτα από ένα ραντεβού που είχα στην οδό Σκουφά. Κούκλα έγινε το κτίριο, και ο Μάκης Σιάσος, ο πρύτανης του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, δικαίως υπερηφανεύεται. Στάθηκα να παρατηρήσω λιγάκι την ανακαίνιση, και ένας κύριος που πέρασε δίπλα μου, και με είδε, μου πέταξε σχεδόν γελώντας «να το πάρετε καμία φωτογραφία, τώρα που είναι έτσι, γιατί σε καμιά βδομάδα θα το κάνουν πάλι αγνώριστο»!
Δεν απάντησα, αλλά πραγματικά, θα είναι κρίμα να επανέλθει στο ίδιο χάλι. «Περιφρούρηση» λέγεται το φάρμακο, και δεν είναι μόνο θέμα του Πανεπιστημίου, είναι και της Πολιτείας. Αρκεί ο καθένας να κάνει όπως πρέπει τη δουλειά του. 30 χρόνια κατάληψη ήταν αυτή της Νομικής. Γερόντια είναι πια αυτοί που την ξεκίνησαν. Να μην έχουμε τα ίδια, με τα εγγόνια τους…
Η πρεσβευτής αποκαλύπτεται
Αυτά είναι. Η Μαρία Κουκουβίνου, η φίλη μου από τις εκδόσεις Κάκτος, με ενημέρωσε ότι ο ιστορικός εκδοτικός οίκος «έτρεξε» στην κυριολεξία να εκδώσει στα ελληνικά το βιβλίο της νέας πρεσβευτού των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Κίμπερλι Γκίλφοϊλ, η οποία όπως αντιλαμβάνομαι θα γίνει κεντρική περσόνα της ζωής μας τα επόμενα χρόνια. Πριν λοιπόν η Κίμπερλι πατήσει το πόδι της στην ωραία μας χώρα, ο Κάκτος μάς προσφέρει τη δυνατότητα, με 15 και μισό ευρώπουλα, να απολαύσουμε μια αυτοβιογραφική περιγραφή της κυρίας Κίμπερλι για την προσωπική και την επαγγελματική της ζωή, προσθέτοντας πρακτικές συμβουλές που θα μας διευκολύνουν, όπως υποστηρίζει η συγγραφέας, να πετύχουμε τους στόχους μας, να βοηθάμε τους συνανθρώπους μας και να ανταποκρινόμαστε με επιτυχία σε οποιαδήποτε δύσκολη κατάσταση. Το βιβλίο έχει τίτλο «Κέρδισε κάθε μάχη», και σύμφωνα με το κείμενο που συνοδεύει την έκδοση, η κυρία πρεσβευτής «μέσα από την πλούσια εμπειρία της, μας δείχνει πώς να οργανώνουμε τις σκέψεις και τα σχέδιά μας, πώς να κάνουμε ουσιαστικές συζητήσεις με τους ανθρώπους γύρω μας και πώς να υπερασπιζόμαστε καλύτερα τόσο τον εαυτό μας όσο και τους άλλους, ώστε να έχουμε μια ευτυχισμένη ζωή στη δουλειά αλλά και στο σπίτι».
Οταν το διαβάσω, θα επανέλθω…
