Ιδανικοί αυτόχειρες

Η χθεσινή πρόταση του ΠΑΣΟΚ για σύσταση «προανακριτικής επιτροπής» κατά των υπουργών Συγκοινωνιών της παρούσης και της προηγούμενης κυβέρνησης, του Κώστα Καραμανλή και του Χρήστου Σπίρτζη, καθώς και των υφυπουργών τους, είναι βέβαιο ότι θα πάει άκλαυτη. Κι ας ισχυρίζεται το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι οι συγκεκριμένοι πολιτικοί αξιωματούχοι «με πράξεις και παραλείψεις τους παραβίασαν ουσιώδη μέτρα ασφαλείας» και «επέτρεψαν, εν γνώσει τους και έχοντας προειδοποιηθεί επανειλημμένα για τον κίνδυνο, τη συνέχιση λειτουργίας μιας αναντίλεκτα ανασφαλούς σιδηροδρομικής σύνδεσης στο τμήμα Λάρισας – Νέων Πόρων» και ότι «από τον κίνδυνο αυτό εν τέλει προέκυψε η τραγωδία των Τεμπών».

Είναι μια διατύπωση αυθαίρετη και επιπόλαιη. Αυθαίρετη επειδή υποθέτει ότι οι συγκεκριμένοι πολιτικοί ενήργησαν προμελετημένα και ότι για ιδιοτέλειες οι οποίες αυτή τη στιγμή δεν προκύπτουν ευθύνονται ατομικά για το δυστύχημα. Οπως μου αναλύουν το ζήτημα σοβαροί νομικοί, που έχουν ασχοληθεί με το θέμα του τρομερού δυστυχήματος των Τεμπών, το σύνολο της υπόθεσης που κάνει το ΠΑΣΟΚ εμπίπτει στο Αρθρο 291 του Ποινικού Κώδικα (Νόμος 4619/2019) «Επικίνδυνες παρεμβάσεις στη συγκοινωνία μέσων σταθερής τροχιάς, πλοίων και αεροσκαφών», από το οποίο είναι προφανές ότι οι κατηγορίες του ΠΑΣΟΚ δεν φωτογραφίζονται. Το ΠΑΣΟΚ θα προσπαθήσει να συνδέσει τη μη υλοποίηση της σύμβασης 717 με τα πολιτικά πρόσωπα τα οποία επιδιώκει να παραπέμψει για κακούργημα, και θα επιδιώξει να τους αποδώσει ευθύνες ασφάλειας. Οι ευθύνες για την ασφάλεια, όμως, είναι υπόθεση της Ρυθμιστικής Αρχής Σιδηροδρόμων (ΡΑΣ), η οποία, όπως επισημαίνει η απαντητική ανακοίνωση της ΝΔ, είχε «εκδώσει πιστοποιητικά για την ασφάλεια των σιδηροδρομικών μεταφορών πριν από την τραγωδία των Τεμπών» (όπως και ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Σιδηροδρόμων). Τι σημαίνουν όλα αυτά; Οτι η πρόταση του ΠΑΣΟΚ είναι μια νομικά πρόχειρη κατασκευή που δεν μπορεί να ενοχοποιήσει τους πολιτικούς τους οποίους προσπαθεί να καταστήσει κατηγορούμενους κακουργήματος, αλλά επιτρέπει σε κάποιους να συνεχίσουν να φωνάζουν – όσο βέβαια υπάρχουν πρόθυμοι να τους ακούσουν.

Και είναι επιπόλαιη επειδή το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να συνεχίσει την πολιτική Βελόπουλου, την πολιτική ξυλολίου – ή, για να ακριβολογούμε, του άγνωστου υλικού που επικαλούνταν στη βελτιωμένη βερσιόν ο πρόεδρος Νίκος Ανδρουλάκης και τα στελέχη του. Είναι ακριβώς η πολιτική των δύο προτάσεων μομφής και της παραπομπής Τριαντόπουλου για το «μπάζωμα» – που, όπως προκύπτει από τα πορίσματα και τις διάφορες γνωμοδοτήσεις, ούτε έφτανε για να αποκρύψει υλικά ούτε και είχε νόημα, αφού άγνωστο υλικό δεν υπήρξε.

Από την αποτυχημένη προσπάθειά του να προσποριστεί οφέλη μέσω της απόπειρας ποινικοποίησης του Πρωθυπουργού και των αρμόδιων κυβερνητικών στελεχών της τραγωδίας, το ΠΑΣΟΚ σαν να μην έμαθε τίποτα. Κι όμως. Εξαιτίας αυτής της στάσης το κόμμα έγινε παρακολούθημα του συστημικού «αντισυστημισμού» και, ιδίως, της Ζωής Κωνσταντοπούλου, η οποία και το εκτόπισε από τη δεύτερη θέση που του έδιναν οι δημοσκοπήσεις.

Κι είναι αυτοκτονικό ότι συνεχίζει από πιο αδύναμο σημείο την ίδια πολιτική, έχοντας μάλιστα απέναντί του, πλέον, και τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, παρά την ένθερμη στήριξη των συλλαλητηρίων «της συγκίνησης», επίσης μπαίνει στο κάδρο του δυστυχήματος – και παρότι, όπως παρατηρεί η ΝΔ, υπάρχει «αποσβεστική προθεσμία» για τον Χρήστο Σπίρτζη που αποκλείει την ποινική του διερεύνηση.

Τι επιδιώκει το ΠΑΣΟΚ με όλα αυτά; Προσπαθεί να κρατήσει το θέμα Τέμπη στην επιφάνεια για να συνεχίσει την ηθικιστικού τύπου επίθεση κατά των πολιτικών αντιπάλων του. Αντί να κάνει πολιτική, κάνει ηθικολογία και θόρυβο στα μίντια και στα σόσιαλ μίντια. Ιδανικοί αυτόχειρες.

Ποιος Τερζάκης

Με απογοήτευση βλέπω ότι το ιστορικό κέντρο της πρωτεύουσας συνεχίζει να αντιμετωπίζεται σαν χαβούζα παραβατικότητας, για την οποία το κράτος αδυνατεί να κάνει κάτι ουσιαστικό και ο δήμος κλείνει το μάτι σε ό,τι φαντάζει οικειοποιήσιμο. Πέρασα τις προάλλες να δω την παρέμβαση στη Νομική, μετά το κατέβασμα των πανό και το καθάρισμα του αιθρίου, και με έπιασε η ψυχή μου. Πρώτα επειδή στην υπέροχη Βαλλιάνειο Βιβλιοθήκη, της Τριλογίας, έχουν πλέον βρει καταφύγιο οι άρρωστοι του κέντρου, που χτυπάνε τη δόση τους μεσημεριάτικα. Επειτα, από την εγκατάλειψη των πάρκων και του δημόσιου χώρου.

Πίσω από το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, από τη γωνία Σόλωνος και Ασκληπιού, διαπίστωσα ότι έχει αφαιρεθεί, χωρίς να έχει συγκινηθεί κανείς, η ορειχάλκινη προτομή του Αγγελου Τερζάκη. Προφανώς έχει πάει για σκραπ. Το άγαλμα ανεγέρθηκε το 2000 και έχει κλαπεί πριν από το 2020. Νοιάστηκε κανείς; Προφανώς όχι. Τι είναι ο Αγγελος Τερζάκης για τους διάφορους ταγούς; Πώς; Εγραψε τη «Μενεξεδένια πολιτεία» και την «Πριγκηπέσσα Ιζαμπώ»; Πολέμησε τους Ιταλούς και έγραψε την εμπειρία του σε ένα έργο; Υπήρξε παρεμβατικός στοχαστής, λογοτεχνικός αρθρογράφος στο «Βήμα» και διευθυντής του σημαντικότερου περιοδικού του εικοστού αιώνα, των «Εποχών»; Ελάτε καλέ.

Ποιος Τερζάκης; Ποιος νοιάζεται για οτιδήποτε άφησε ένα ίχνος πολιτισμού σε αυτή την άτυχη χώρα;