Η διάκριση

To ότι μια άποψη είναι εξωφρενική, και μοιάζει να διατυπώνεται για λόγους διαφορετικούς από εκείνους που θεωρητικά υπηρετεί, δεν την καθιστά αυτομάτως άνευ σημασίας ή ενδιαφέροντος. Με τον Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο και τους λαϊκιστές να κερδίζουν διαρκώς έδαφος στην Ευρώπη, τέτοιες απόψεις κυκλοφορούν στον δημόσιο διάλογο όλο και συχνότερα, όλο και επιθετικότερα, με κίνδυνο τελικά να επιβληθούν. Να αποτελέσουν δηλαδή τη νέα κανονικότητα.

«Η Κεντροδεξιά θέλει να υπάρχει ασφάλεια σε όλα τα επίπεδα και στους χώρους που η Κεντροαριστερά θεωρεί ως άντρα», υποστήριξε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ Θάνος Πλεύρης σε ένα debate για τα όρια της καταστολής που φιλοξένησαν χθες «ΤΑ ΝΕΑ». Η διάκριση είναι αποκαλυπτική: τα Εξάρχεια δεν αποτελούν πλέον άντρο των μπαχαλάκηδων, ή τέλος πάντων της άκρας Αριστεράς, αλλά της «Κεντροαριστεράς». Εκείνη – από την οποία προέρχονται ως γνωστόν πολλά κυβερνητικά στελέχη, μεταξύ των οποίων και ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη – στοχοποιεί την αστυνομία όταν έρχεται η ώρα να επιβληθεί η τάξη. «Αγαπημένα παιδιά των αριστερών» είναι αυτά που, μαζί με τους κουκουλοφόρους, αντιδρούν στο να μπει τάξη στα Πανεπιστήμια. Αν τον άφηναν ελεύθερο, ο βουλευτής θα μιλούσε για σφηκοφωλιές από κομμουνιστάς που η εθνοσωτήριος παράταξις είναι αποφασισμένη να εξαρθρώσει.

Με εξαίρεση πάντως τις λεκτικές υπερβολές, η αντιμετώπιση του ζητήματος της βίας από τον Πλεύρη δεν διαφέρει πολύ από την εν γένει κυβερνητική πολιτική. Οι ακρότητες των κουκουλοφόρων έχουν μετατραπεί σε ιδεολογικό ζήτημα. Η ανικανότητα να περιφρουρηθούν χώροι διακίνησης ιδεών ή ανθρώπων γίνεται μπαλάκι που πετιέται στην αντιπολίτευση, στους πρυτάνεις ή στους απλούς πολίτες. Η εισβολή της αστυνομίας σε ένα κατάστημα ή ένα μπαρ στο όνομα της καταδίωξης υπόπτων αντιμετωπίζεται ως κάτι φυσιολογικό, αναγκαίο, ευρωπαϊκό. Κι όποιος αντιδρά στην υπέρμετρη βία των δυνάμεων της τάξης, και αναρωτιέται ας πούμε τι απέγιναν οι κάμερες που θα μαρτυρούσαν τη συμπεριφορά τους, είναι περίπου συνένοχος για το έγκλημα της Μαρφίν.

Αναφερόμενος στην κατακλείδα του άρθρου του και πάλι στα Εξάρχεια, ο Πλεύρης τα χαρακτηρίζει «μια γειτονιά που όσοι πολιτευόμαστε στην Αθήνα θέλουμε να την ξαναδούμε στην κανονική της όψη, όπου οι πολίτες δεν θα αισθάνονται όμηροι των κουκουλοφόρων και των αναρχικών». Εδώ μας τα χαλάει λίγο, εννοεί προφανώς όσους πολιτεύονται από το κόμμα του, κατά τα άλλα όμως το επιχείρημα είναι πράγματι αφοπλιστικό, ο άνθρωπος την κρίσιμη ώρα πρέπει να έχει στους ψηφοφόρους του κάτι να πει.

n Ο Νίκος Ανδρουλάκης μού επισήμανε χθες ότι το ΠΑΣΟΚ είχε καταθέσει πρόταση Προανακριτικής για τα Τέμπη και πριν από ενάμιση χρόνο, με αφορμή τότε το ευρωπαϊκό πόρισμα. Αρα, αν τον κατηγορούσε κανείς για «αργά αντανακλαστικά», θα ήταν επειδή από την προαναγγελία της νέας πρότασης μέχρι την κατάθεσή της πέρασαν 19 ημέρες.