Πιέρο Αβέρσα. Θοδωρής Φούσκης. Μάκης Ζουγανέλης. Χρύσα Κοροπούλη. Φιλιππής Κοντιζάς. Αδελφοί Θεοδωρόπουλοι. Ανδρέας Κουτσούκος. Μπίλης Κουσαθανάς ή Πέρος. Μπάμπης Πασάογλου (Αστρα σήμερα, κάποτε Ιμπιζα). Και βέβαια Αννα Βέλτσου. Η μία. Και πάντα Κώστας Ζουγανέλης. Πρώτος μεταξύ ίσων. Πάμε πάλι: Πιέρος. Πάραλος. Ρεμέτζο. Φιλιππής. Βεγγέρα. Εννιά Μούσες.
Σας μπέρδεψα με τα ονόματα; Βάλτε δίπλα πως είναι ορισμένα μόνο από εκείνα τα πρόσωπα που έχτισαν ένα μέρος ή όλο τον πρώτο μύθο της κοσμικής Μυκόνου. Ακολουθούν τα μαγαζιά τους – μερικά από αυτά. Στα 60s. Στα 70s. Στα 80s. Κοσμοπολίτες ιθαγενείς του νησιού, αλλά κάποιοι και πολιτογραφημένοι Μυκονιάτες, με πρωτοπόρα μαγαζιά νύχτας και μέρας – πλην της Βέλτσου, που όμως στο σπίτι της στο Καμνάκι έγιναν τα πιο μυθικά πάρτι. Πρόσωπα δηλαδή που είχαν μια άλλη, διαφορετική από τη σημερινή θεώρηση για τον κοσμοπολιτισμό, τη διασκέδαση, την κοσμικότητα. Που τα πιο σημαντικά πρόσωπα του κόσμου τούς έλεγαν τα μυστικά τους.
Οι παραπάνω υπήρξαν εξάλλου εξομολογητές προτού γίνουν επιχειρηματίες. Και έδιναν σημασία στα χρήματα αλλά και δεν τα αποθέωναν. Κάπως έτσι το μεταπολεμικό και μεταπολιτευτικό παγκόσμιο τζετ σετ μαζεύτηκε στη Μύκονο. Από τον Ζάχο Χατζηφωτίου και τη Μελίνα Μερκούρη μέχρι τον γερμανό βιομήχανο Κρουπ και τον Τόμας Φριτς. Οι παραπάνω Μυκονιάτες που αναφέραμε με άνεση ψώνιζαν ψάρια πρωί στην μπάγκα του Γιαλού του νησιού ξυπόλητοι. Και με την ίδια ευκολία φόραγαν τα καλύτερα κοστούμια ή παλτά για να πάνε στο Γκστάαντ τον χειμώνα.
Ο Κώστας Ζουγανέλης συνήθιζε να περπατά στο νησί ξυπόλητος. Αυτό μάλλον προσέθετε στην αρχοντιά του. Εξάλλου δεν είχε κάπου να δώσει διαπιστευτήρια. Πολύ περισσότερο στους νέους κοσμικούς με τα μπότοξ (ο Θεός να τους κάνει). Πλήρης βιωμάτων και χορτάτος ως άνδρας έφυγε στα 85 του στις 15 Μάη από επιπλοκές πνευμονίας σε νοσοκομείο της Αθήνας. Είχε προλάβει να κάνει Πάσχα στο νησί με την αγαπημένη του σύντροφο ζωής Βαρβάρα. Τα παιδιά του (3 γάμους, εγγόνια κ.λπ.). Τους φίλους του.
Εκ των θρυλικών προσώπων το 1964 έκανε στη Μύκονο τις 9 Μούσες. Και μετά μια σειρά μαγαζιών και στην Αθήνα. Τελευταίο ήταν το Cavo Μούσες, σήμερα εξοχική κατοικία της οικογένειας Κόκκαλη στον Αγιο Στέφανο του νησιού. Γιατί όμως έγραψαω όλοι για τον Κώστα; Γιατί τρεις ή τέσσερις γενιές ανθρώπων είχαν μνήμες από εκείνον και μόνο γλυκές; Είναι η νιότη που όλα τα αθωώνει; Ηταν τα μαγαζιά του που άφησαν εποχή ως πρωτοπόρα; Ηταν άλλη η Μύκονος από τη σημερινή ή ακόμη και η Αθήνα; Ηταν πως μαζί του έκλεισε ένας κύκλος που μέσα του οριοθετούσε ένα άλλο ήθος και μια άλλου είδους άποψη για αυτό που λέμε μποεμία, ξεγνοιασιά και κοσμικότητα;
Οχι, ο Κώστας δεν ήταν ένας άλλος Τζεπ Γκαμπαρντέλα – το μυθικό πρόσωπο του «La Grande Bellezza» του Πάολο Σορεντίνο. Ο Τζεπ εξάλλου πενθεί μια Ρώμη που χάθηκε μαζί με μια Δύση που χάνεται, μαζί με μια νεότητα που πέρασε. Εχω την αίσθηση πως τέτοιους ανεξόφλητους λογαριασμούς ο Κώστας δεν είχε. Το αντίθετο. Κράτησε το λοξό του χιούμορ μέχρι τέλους. Συναντούσε τους παλιούς και νέους φίλους τους στο περίφημο σπίτι του Αγίου Σώστη στο νησί. Ηταν περήφανος για την κόρη του και γνωστή designer Θέμιδα, τον Κωνσταντίνο, τον γιο του, τη μικρότερη λατρεμένη του Ελεάνα.
«Γεννήθηκα στον Πειραιά, και μάλιστα σε μια επιχειρηματική οικογένεια. Ο πατέρας μου ασχολείτο με την κυτιοποιία και επιπλέον έφτιαχνε κουτιά τσιγάρων για την Καπνοβιομηχανία Κεράνη. Πρωτοπάω στη Μύκονο το 1958, σε ηλικία 18 ετών, για να συναντήσω τους συγγενείς του παππού μου. Τον Κωνσταντή και τον Γιώργο Ζουγανέλη. Ο ένας ήταν μπακάλης και διατηρούσε το μαγαζάκι του κοντά στην παραλία και ο άλλος ήταν πράκτορας των πλοίων και ασχολείτο με την πολιτική» είχε πει σε συνέντευξη και κάπως έτσι λίγο μετά ξεκίνησε το ταξίδι με τις 9 Μούσες το 1964. Από εκεί πέρασαν όλοι. Από τον Ωνάση και τη Σοράγια μέχρι τον Νιάρχο και τον Ντίμη Κρίτσα ή τον Τζέρεμι Αϊρονς και τη Ζωή Λάσκαρη (με την οποία συνδέθηκαν πολύ). Τα ονόματα προκαλούν ίλιγγο. Ο Κώστας όμως είναι ο άνθρωπός τους. Με εκείνη την παλιά μυκονιάτικη απλότητα που κέρδιζε εμπιστοσύνη και έχτιζε μνήμες και φιλίες.
Δεν του αρκεί το νησί. Κάνει και τις 9 Μούσες στην Ακαδημίας και στον Αστέρα της Βουλιαγμένης το 1974, αλλά και το club 9+9 στο Καλλιμάρμαρο. Φτάνει μέχρι την υπερπαραγωγή του Cavo Μούσες στον Αγιο Στέφανο του νησιού που αναφέραμε πριν και λίγο μετά αποσύρεται από τη νύχτα αφιερωμένος στην οικογένειά του. Ο μύθος του όμως διατηρείται μέσα στα χρόνια. Τώρα που έφυγε για πάντα, γνωστοί λογαριασμοί στα κοινωνικά δίκτυα είχαν μια μνήμη, ένα βίωμα από εκείνον, τα μαγαζιά του. Ο Μηνάς Γκούμας που πήγαινε στις Μούσες με τον Καρέλλα του Εθνικού. Ο πρέσβης Μίκης Καμπάνης, στενός του φίλος. Ο ηθοποιός Μιχάλης Μανιάτης. Νεότεροι επιχειρηματίες όπως ο Κώστας Σκαγιάς. Φίλοι του παλιοί από όλο το φάσμα που είχαν κάτι να θυμηθούν, όπως ο Γιώργος Βέλτσος. Μια εποχή κλείνει. Θα την κινηματογραφήσει η κόρη του Ελεάνα που εδώ και καιρό συγκεντρώνει υλικό για τα χρυσά χρόνια και θέλει να τα κάνει ντοκιμαντέρ. Ο Κώστας θα ζήσει μια ακόμη ζωή από τις πολλές.