Σύμφωνα με τον φυσικό Gunther Kletetschka, ο χώρος δεν είναι παρά μια δευτερεύουσα εκδήλωση ενός τρισδιάστατου χρόνου – μια νέα θεώρηση που φιλοδοξεί να ενώσει τη βαρύτητα με τη Κβαντική Φυσική και να αλλάξει τη βάση της κοσμολογίας.
Συγκεκριμένα, σε μια θεωρία που αψηφά τη σημερινή κοσμολογική ορθοδοξία, ο ερευνητής Gunther letetschka από το Πανεπιστήμιο της Αλάσκας προτείνει ότι ο χρόνος έχει τρεις διαστάσεις, αντί για μία, και ότι ο χώρος δεν είναι θεμελιώδης, αλλά παράγωγο φαινόμενο.
Η πρόταση αυτή, δημοσιευμένη στο περιοδικό Reports in Advances of Physical Science, φιλοδοξεί να ανατρέψει την καθιερωμένη έννοια του χωροχρόνου όπως την εισήγαγε ο Άλμπερτ Αϊνστάιν.
Στην κλασική θεωρία της Σχετικότητας, το Σύμπαν περιγράφεται με τρεις χωρικές διαστάσεις και μία χρονική, ενωμένες σε ένα ενιαίο χωροχρονικό συνεχές.
Ο Kletetschka όμως τοποθετεί τον χρόνο στο επίκεντρο της πραγματικότητας, όχι σαν γραμμική ροή, αλλά σαν ένα τρισδιάστατο πάνω στο οποίο εκδηλώνεται ο χώρος όπως μια ζωγραφιά πάνω σε καμβά.
Σε αυτό το πλαίσιο, η γνωστή μας ροή του χρόνου (το «παρόν που κυλά προς το μέλλον») είναι μόνο η μία από τις τρεις χρονικές διαστάσεις. Η δεύτερη προσφέρει παραλλαγές της ίδιας χρονικής στιγμής, ενώ η τρίτη επιτρέπει «μεταβάσεις» μεταξύ αυτών των εκδοχών, χωρίς να μετακινούμαστε προς το παρελθόν ή το μέλλον.
Πρόκειται, όπως υποστηρίζει, για ένα όγκο του χρόνου, όχι μια γραμμή, όπου σε κάθε χρονική στιγμή υπάρχει ένα φάσμα δυνατοτήτων.
Αν και η ιδέα θυμίζει επιστημονική φαντασία, παρόμοιες θεωρήσεις είχαν προταθεί και στο παρελθόν από επιστήμονες όπως ο Itzhak Bars μέσω της λεγόμενης «Φυσικής 2T», αλλά χωρίς εμπειρική σύνδεση. Ο Kletetschka, ωστόσο, δηλώνει ότι το μαθηματικό του μοντέλο αναπαράγει με ακρίβεια γνωστές φυσικές ιδιότητες, όπως τις μάζες των ηλεκτρονίων, κουάρκ και μυονίων – κάτι που καθιστά τη θεωρία του ελέγξιμη και επιστημονικά τεκμηριώσιμη.
Η σημασία αυτής της θεωρίας δεν είναι μόνο εννοιολογική. Εάν επιβεβαιωθεί, μπορεί να αποτελέσει κλειδί στην ένωση της Κβαντομηχανικής με τη Γενική Σχετικότητα, έναν στόχο που αναζητά η φυσική εδώ και δεκαετίες: τη δημιουργία μιας «Θεωρίας των Πάντων».
Ο Kletetschka υποστηρίζει ότι ο τρισδιάστατος χρόνος του προσφέρει ένα κοινό υπόβαθρο πάνω στο οποίο μπορούν να εξηγηθούν όλα τα φαινόμενα, από την κβαντική συμπεριφορά των σωματιδίων μέχρι τις βαρυτικές αλληλεπιδράσεις κοσμικής κλίμακας.
Ακόμη πιο εντυπωσιακές είναι οι προοπτικές που ανοίγονται: η πρόβλεψη νέων σωματιδίων, η εξήγηση της σκοτεινής ύλης και ενέργειας, και ίσως η επαναξιολόγηση της ίδιας της υπόστασης του χώρου και της ύλης.
Όπως δηλώνει ο ίδιος: «Ο δρόμος προς την ενοποίηση ίσως απαιτεί μια θεμελιώδη επαναξιολόγηση της φύσης της πραγματικότητας. Αν δούμε τον χρόνο ως τρισδιάστατο, πολλά από τα αινίγματα της φυσικής ίσως λυθούν με φυσικό τρόπο μέσα από ένα συνεκτικό μαθηματικό πλαίσιο».
Αν και ακόμη πρόκειται για θεωρητική πρόταση, η επιστήμη προχωρά πάντα με ριζοσπαστικές ιδέες που κάποτε μοιάζουν τρελές. Ίσως, όπως είπε και ο Niels Bohr, αυτή η ιδέα είναι «αρκετά τρελή για να είναι αληθινή».