Η Ελλάδα ως όφειλε προχώρησε στον πολλαπλώς χρήσιμο Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό (ΘΧΣ) έστω και με σημαντική καθυστέρηση και έπειτα από καταδικαστική απόφαση. Ο ΘΧΣ κατατίθεται στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως εθνικό έγγραφο αλλά δεν προσλαμβάνει καμία νομική μορφή. Επομένως δεν αποτελεί ευρωπαϊκό νομικό κεκτημένο όπως λέγεται. Αλλά ενώ σε όλες τις άλλες χώρες-μέλη της ΕΕ ο ΘΧΣ ήταν μια απλή γραφειοκρατική διεκπεραιωτική διαδικασία, στην Ελλάδα έγινε μείζον πολιτικό και γεωπολιτικό γεγονός, ιδιαίτερα σε σχέση με την Τουρκία. Και τούτο γιατί η Ελλάδα μέσω του ΘΧΣ θέλησε να απαντήσει (και) σε κρίσιμα γεωπολιτικά ζητήματα. Σύμφωνα με τη σχετική οδηγία της Ενωσης (2014/89) ο θαλάσσιος σχεδιασμός εφαρμόζεται «στα θαλάσσια ύδατα των κρατών-μελών». Ποια είναι όμως τα «θαλάσσια ύδατα»; Σύμφωνα με άλλη οδηγία, ως θαλάσσια ύδατα νοούνται τα ύδατα που έχουν οριοθετηθεί σύμφωνα με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας/UNCLOS (2008/56/ΕΚ). Με άλλα λόγια, χωρικά ύδατα, υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ και άλλες ζώνες δικαιοδοσίας που έχουν νόμιμα οριοθετηθεί.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή