Μια παρέμβαση που δεν διαβάστηκε

Σε οποιαδήποτε άλλη πολιτική στιγμή, μια ηχηρή παρέμβαση όπως αυτή του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά στα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο» όχι απλώς θα έκανε αίσθηση αλλά θα υποχρέωνε και τις ευρύτερες πολιτικές δυνάμεις να τοποθετηθούν. Κατ’ αρχάς το Μέγαρο Μαξίμου. Ο Αντώνης Σαμαράς όχι απλώς αμφισβήτησε τη συνολική διπλωματική στάση της κυβέρνησης Μητσοτάκη στη σημερινή συγκυρία αλλά έκρουσε και τον κώδωνα του κινδύνου για την απουσία της χώρας σε συνολικά πεδία, καθώς και για τα φερόμενα ήρεμα νερά του Αιγαίου σε σχέση με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Πιστός στις δικές του αρχές και αξίες τα έβαλε με τους αναθεωρητισμούς. Πράγμα το οποίο σε ένα μεταβαλλόμενο πεδίο όπως είναι το σημερινό και δεδομένου πως υπάρχουν χώρες-φορείς που θέλουν όντως αναθεωρητισμούς και αλλαγές συνόρων είναι ένα σοβαρό στοιχείο. Παρένθεση: Ο ίδιος βέβαια εδώ θα έπρεπε να απαντήσει αν δέχεται πως και το Ισραήλ, για παράδειγμα, σήμερα δρομολογεί αναθεωρητισμό με όσα καταστροφικά και απάνθρωπα διαπράττει στη Γάζα έναντι των Παλαιστινίων. Επίσης αν το Κόσοβο είναι αποτέλεσμα αναθεωρήσεων ως κρατική οντότητα. Κλείνει η παρένθεση. Τα δε ερωτήματα που εκείνος έθεσε – και δικαίως κατά τη γνώμη μας – σήμερα μένουν αναπάντητα και αφορούν την ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας – Κύπρου –  Ισραήλ. Εκείνη η περίφημη πόντιση καλωδίου που θα βλέπαμε εντός του Πάσχα αγνοείται, μετεωρίζεται και στο βάθος του χρόνου χάνονται επίσης οι επαφές και οι επόμενες κινήσεις σε σχέση με την Τουρκία (τι ακριβώς θέλουμε από αυτήν, αλήθεια, εκτός από μια εύθραυστη γειτονία που απλώς μετακινεί μια κρίση σε άλλη χρονική στιγμή;). Πολύ στερεοτυπικά κάποιος θα ενέγραφε τον πρώην πρωθυπουργό σε ένα άτυπο εθνικό μπλοκ της αγωνίας ή μια ετερόκλητη ομάδα πολιτικών και δημοσιολόγων που πιθανώς υπερθεματίζουν υπερβολικά σε σχέση με τα εθνικά ζητήματα. Ωστόσο τα ερωτήματα είναι στο δωμάτιο και μπαίνουν ακόμα και από την πτέρυγα του λεγόμενου κατευνασμού σε σχέση με την εξωτερική πολιτική της χώρας. Τα ζητήματα ανακατεύονται και επανέρχονται δριμύτερα.