Αναρωτιέται κανείς πώς εξηγούνται βασικές επιλογές της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη στην εξωτερική πολιτική. Η αποχή και η καταψήφιση των ευρωπαϊκών πρωτοβουλιών για την κατάπαυση του πυρός στη Γάζα, την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας για την αποτροπή της λιμοκτονίας των Παλαιστινίων, την άσκηση πίεσης στο Ισραήλ μέσω της αναθεώρησης των εμπορικών του σχέσεων με την Ευρώπη. Η σιωπή για τη γενοκτονία και την εθνοκάθαρση. Η όλο και μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο της Ουκρανίας. Ο συνεχής κατευνασμός της τουρκικής επιθετικότητας, σε σημείο η χώρα μας να ζητά, πρακτικά, την άδεια της Αγκυρας για την άσκηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων στο Αιγαίο. Η ατολμία του Πρωθυπουργού να αναφέρει τη λέξη «γενοκτονία» στο μήνυμά του για τη θλιβερή επέτειο της 19ης Μαΐου για τον ποντιακό λαό.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή