Ενώ οι προσπάθειες για την επίτευξη ανακωχής στην Ουκρανία συγκέντρωσαν το περισσότερο διεθνές ενδιαφέρον κατά τις πρόσφατες διπλωματικές επαφές μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας, αντικείμενο συζητήσεως υπήρξαν και άλλα ζητήματα μείζονος σημασίας. Οι ενεργειακές σχέσεις, ιδίως οι καθυστερήσεις στην αποπεράτωση και έναρξη της λειτουργίας του πυρηνικού εργοστασίου ηλεκτρικής ενεργείας στο Ακουγιου της Μερσίνας, αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ενώ προγραμματιζόταν η πλήρης λειτουργία του εργοστασίου να συμπέσει με την εκατονταετηρίδα της Δημοκρατίας της σύγχρονης Τουρκίας το 2023, διαδοχικές καθυστερήσεις έχουν πλέον μεταθέσει το χρονοδιάγραμμα, ώστε να προβλέπεται ότι ο πρώτος από τους τέσσερις αντιδραστήρες θα λειτουργήσει εντός του 2025 και οι υπόλοιποι τμηματικώς ως το 2028. Δεδομένου ότι το σύνολο της χρηματοδοτήσεως του έργου προέρχεται από τη Ρωσία και το εργοστάσιο ανεγείρεται από τη ρωσική κρατική εταιρεία Rosatom, είναι εύλογο να αναζητείται ρωσικός πολιτικός δάκτυλος σε κάθε καθυστέρηση του έργου. Είναι γεγονός ότι οι διεθνείς κυρώσεις κατά της Ρωσίας και ρωσικών εταιρειών έπληξαν το έργο, καθώς κατέστη ανέφικτη η προμήθεια κρισίμου εξοπλισμού από την ευρωπαϊκή αγορά. Από την άλλη οι καθυστερήσεις στη χρηματοδότηση του έργου από τη Rosatom που οδήγησαν και σε προσωρινή διακοπή των εργασιών έχουν ενισχύσει τις υποψίες ότι το εργοτάξιο του Ακουγιου έχει μετατραπεί σε μοχλό ασκήσεως πολιτικού και οικονομικού εκβιασμού εις βάρος της Τουρκίας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή