Είμαι ο ιστορικός του μέλλοντος. Δεν έχω γεννηθεί ακόμα. Αλλά κάπου προς το γύρισμα του αιώνα θα ασχοληθώ με την υπόθεση των Τεμπών. Δεν θα σταθώ σε κάθε λεπτομέρεια και η αφήγησή μου θα είναι απονευρωμένη, χωρίς συναισθηματική φόρτιση. Και θα προσπαθήσω, με λίγες λέξεις, να μεταφέρω στον ακροατή ή στον αναγνώστη μου, τον πυρήνα των βασικών γεγονότων. Δύο τρένα συγκρούστηκαν επειδή ο σταθμάρχης έκανε λάθος και οι συμβάσεις για τον εκσυγχρονισμό του δικτύου δεν εκτελέστηκαν στην ώρα τους. Ο αρμόδιος υπουργός αγνόησε τις προειδοποιήσεις των εργαζομένων στα τρένα και, από τα υπουργικά έδρανα της Βουλής, διαβεβαίωνε ότι ο σιδηρόδρομος είναι απολύτως ασφαλής. Σε πρώτο στάδιο η κοινωνία, αν και σοκαρισμένη, δεν αξιολόγησε πολιτικά την τραγωδία και ανανέωσε, με θεαματικό ποσοστό την εντολή της προς την κυβέρνηση. Ωστόσο στη συνέχεια ενισχύθηκαν τα σενάρια, για την ύπαρξη παράνομου φορτίου στην αμαξοστοιχία, με υπαινιγμούς για συγκάλυψη λαθρεμπορίου από την πλευρά της κυβέρνησης. Τα σενάρια, που τελικά δεν επιβεβαιώθηκαν, απέκτησαν βάση πάνω στην κυβερνητική απόφαση για μπάζωμα του χώρου. Η απόφαση, πιθανότατα, εκπορεύτηκε από επικοινωνιακούς λόγους. Η φύση της τραγωδίας και ο ακτιβισμός μερίδας των συγγενών τροφοδότησαν με ακραίο λόγο κινήσεις κομμάτων που επένδυσαν πολιτικά στην οργή της κοινής γνώμης. Αξιοποιώντας το ευνοϊκό, για τους πολιτικούς, πλαίσιο του νόμου περί ευθύνης υπουργών, η κυβερνητική πλειοψηφία απάντησε στην πίεση της κοινής γνώμης με την παραπομπή, σε δικαστική διερεύνηση, του αρμοδίου υπουργού Μεταφορών και του υφυπουργού που έδωσε εντολή για το μπάζωμα του χώρου. Ο νόμος που ίσχυε τότε δεν επέτρεπε στους δικαστικούς, που εξέταζαν μία υπόθεση, να εστιάσουν στους πολιτικούς. Για αυτό αποφάσιζε η Βουλή, ακόμα και αν οι βουλευτές δεν είχαν πλήρη γνώση της δικογραφίας. Η διάψευση των θεωριών για παράνομο φορτίο και η κατηγορία για εσχάτη προδοσία που απευθύνθηκε προς τον Πρωθυπουργό από κόμματα της αντιπολίτευσης, έδωσαν την ευκαιρία στην κυβέρνηση να αμυνθεί και να ελιχθεί. Ομως η μεταχείριση του αρμόδιου υπουργού, γόνου της οικογένειας Καραμανλή που πρωταγωνιστεί και σήμερα στα κοινά, θύμισε στην κοινωνία ότι είναι καλύτερο να ξεχνάει παρά να θυμάται. Γιατί αν θυμάται, πληγώνεται.